De Europese Commissie (EC) is een deel van het bestuur van de Europese Unie. Je kunt dit orgaan vergelijken met het kabinet in Nederland of een ander land. Wat in een kabinet een minister is, is in de Europese Commissie een (euro)commissaris. De voorzitter van de EC is vergelijkbaar met de premier in Nederland.
De Europese Commissie heeft 27 leden. Elk EU-land levert één Commissaris. Elke Commissaris heeft zijn eigen taken, ook wel portefeuille genoemd. Toen de EU nog niet zo veel lidstaten had, was de samenstelling van de EC anders. Toen de EU bijvoorbeeld nog vijftien lidstaten had, bestond de Europese Commissie uit twintig personen. Vijf grote EU-landen leverden toen elk twee leden voor de EC.
Als er verkiezingen zijn geweest voor het Europese Parlement komt er een nieuwe Europese Commissie. Voordat het zover is kiest het nieuw gekozen parlement eerst een nieuwe voorzitter. De beoogde voorzitter wordt voorgedragen door de Europese Raad. Die bestaat uit alle EU-regeringsleiders, een voorzitter en de voorzitter van de oude EC. De kandidaat moet zich daarna bewijzen aan het parlement. Zo moet de kandidaat zijn plannen voor de komende jaren bekendmaken.
Nadat de nieuwe voorzitter is gekozen, gaat die op zoek naar de andere mensen voor de nieuwe EC. Zijn die gevonden, dan verdeelt de voorzitter de taken, portefeuilles, voor elk commissielid. Ieder van hen wordt vervolgens stevig aan de tand gevoeld door het Europese Parlement. Zo moet duidelijk worden of een persoon geschikt is voor de aan hem toegedachte portefeuille. Dit gebeurt in hoorzittingen. Daarna volgt een stemming over de hele groep nieuw te benoemen leden van de EC.
Elk parlementslid moet zeggen of hij voor of tegen de benoeming van de nieuwe leden is: het is een hoofdelijke stemming (dus niet op papier). Is de goedkeuring er, dan moet de Europese Raad dat ook nog doen. Is de nieuwe ploeg goedgekeurd, dan wordt hij door diezelfde Europese Raad in zijn functie benoemd.
De Europese Commissie heeft belangrijke taken. Voorbeelden zijn het maken en uitvoeren van Europese wetten en het namens de EU onderhandelen over veel zaken op het gebied van internationale handel.