Europa is een bonte verzameling van volken, culturen en gebieden met een eigen economie. Om in deze verscheidenheid orde aan te brengen, dient om te beginnen elk volk in een eigen staat te wonen. Niet langer mag een volk verspreid wonen over meerdere staten of mogen meerdere volken in een en dezelfde staat wonen. Bismarck heeft laten zien hoe dat moet door een aantal gebieden waar Duitsers wonen samen te voegen tot een staat. Zo ontstond in 1870 het Duitse Rijk. Hitler ging een stap verder door gebieden buiten dit rijk waar veel Duitsers wonen in te voegen in deze staat, zoals met Oostenrijk gebeurd is in 1938. Zo zijn bijna alle Duitsers uiteindelijk ondergebracht in één staat, het Groot-Duitse Rijk.
Duitsland na de aansluiting van Oostenrijk
Hitler had daarna gewild dat er een Germaans Rijk zou worden gesticht, een rijk voor Duitsers en de andere Germaanse volken, te weten de Noren, de Denen, de Zweden, de Nederlanders en de Engelsen. Daar zou dus ook Engeland bij horen. Maar omdat Engeland geen verbond wilde met Duitsland en liever samenwerkte met de Verenigde Staten, is er van het Germaanse Rijk niets terechtgekomen.
Vervolgens is het niet gelukt om samenwerking tot stand te brengen tussen de Asmogendheden Duitsland en Italië enerzijds en de overige landen op het Europese vasteland anderzijds. Die mislukking heeft drie oorzaken:
- Duitsland had met geweld het grootste deel van het Europese vasteland veroverd, waarbij andere Europese volken onderworpen werden aan de Duitse heerschappij. Veel begrip voor en solidariteit met de Duitsers is bij deze volken dus niet te verwachten, zeker niet omdat die volken veel te lijden hebben onder de Duitse bezetting en ze zich voelen uitgebuit door de bezetters. Door de onderwerping aan Duitsland en het leed dat hen door de bezetters is aangedaan zijn die volken steeds meer gaan geloven dat Duitsland alle volken in Europa aan zich wil onderwerpen.
- De onderlinge solidariteit, nodig voor samenwerking tussen alle landen van het Europese vasteland, had tot doel om de landen weerbaar te maken tegen de dreiging van de Sovjet-Unie. Het was een negatief doel en overtuigde daarom niet als reden voor solidariteit. Wel overtuigender zou als reden zijn geweest de garantie dat de volken grotere welvaart zouden kennen en dat ze zich vrijelijk konden ontplooien in hun eigenheid, want dat was een positief doel van de solidariteit.
- Het tot stand brengen van samenwerking tussen alle landen van het Europese vasteland bleek niet haalbaar te zijn, althans niet in de tijd die men ervoor nodig dacht te hebben. Daarvoor was dit karwei kennelijk te moeilijk.