De Wetenschappelijke Raad voor het Regeringsbeleid heeft de regering onlangs erop gewezen dat er steeds meer mensen van buitenlandse afkomst in Nederland zijn. Voor al deze mensen moet de regering een alomvattend integratiebeleid gaan voeren. (Integratie is dat migranten volwaardig en op alle gebieden leren functioneren in de samenleving van hun gastland).
Nu is het integratiebeleid voornamelijk gericht op groepen mensen van buitenlandse komaf die al langere tijd in Nederland wonen. Die hebben hun wortels in Marokko, Turkje of een van de voormalige Nederlandse koloniën. Bovendien vertrekken er steeds meer mensen van Marokkaanse of Turkse komaf uit Nederland. Als je nu een top-tien van de talrijkste groepen mensen die Nederland binnenkomen naar land van herkomst maakt, komen Marokko, Turkije en de voormalige koloniën geen van allen in deze ranglijst te staan. Nu komen de meeste buitenlandse migranten uit Polen. Op de tweede plaats komt Syrië. In de top-tien zouden verder landen komen te staan van de voormalige Sovjet-Unie, Eritrea, China en India.
Hoewel de meeste van deze immigranten tijdelijk in Nederland blijven en dan weer vertrekken, hebben ze huisvesting nodig, willen ze Nederlands leren en meedoen aan het Nederlandse verenigingsleven.
Arbeidsmigranten worden vaak tijdelijk gehuisvest op vakantieparken
Ze zullen dus moeten kunnen samenleven met de andere mensen in Nederland. Daar moeten gemeentes hen bij helpen.
Naar ‘Integratiebeleid: Nederland is een migratieland, het wordt tijd voor beleid ‘, in NRC-Handelsblad van 17 december 2020.