We can do it - bron: krapte op de arbeidsmarkt

 
Tijdens de Eerste Wereldoorlog (1914-1918) vonden in onder meer België en het noorden van Frankrijk enorme veldslagen plaats, waarbij tienduizenden soldaten om het leven kwamen. Die soldaten hadden huis en haard en ook hun werkplek verlaten om voor hun land te gaan vechten. Vrouwen moesten de werkplekken van de gesneuvelde soldaten overnemen, als ambtenaar, als arbeider of op kantoor. Vooral in Frankrijk raakte tijdens de oorlog een groot deel van zijn, toen nog overwegend mannelijke beroepsbevolking kwijt. Daarom werd het, ook na die oorlog, in Frankrijk normaler dan bijvoorbeeld in Nederland dat er vrouwen buitenshuis werken.

Nadat de Verenigde Staten in december 1941 mee gingen doen aan de Tweede Wereldoorlog (1939-1945) werden steeds meer Amerikaanse mannen opgeroepen om te vechten in het buitenland. Daardoor ontstond er in het land zelf een tekort aan fabrieksarbeiders. De Amerikaanse regering voerde daarom in 1942 een verbod op stakingen in en begon vrouwen aan te moedigen om in de fabrieken te werken. Tot dan toe waren banen in de industrie alleen voor mannen weggelegd.

Toen de twee maatregelen ingingen, was Geraldine Doyle 18 jaar oud. Ze ging werken voor de American Broach & Machine Co. De overheid gebruikte een poster met een foto van Doyle en met als titel ‘We can do it!’ voor een reclamecampagne om meer vrouwen in de fabrieken te krijgen.

wecandoitDoyle speelde cello en was als de dood dat er iets met haar handen zou gebeuren door een van de machines waar ze mee moest werken. Ze nam binnen enkele maanden al ontslag en nam een andere baan aan. Doyle wist niet dat de foto op de poster van haar was.

Nadat op 15 augustus 1945 de Tweede Wereldoorlog was afgelopen, keerden Amerikaanse soldaten massaal terug naar de Verenigde Staten. Toen waren vrouwen die in fabrieken aan het werk waren, niet meer nodig om die fabrieken draaiende te houden en werden dus ontslagen. Hun werkplekken werden door de terugkerende soldaten ingenomen.

Pas in 1984 ontdekte de dochter van Geraldine Doyle dat haar moeder model had gestaan voor de wervingscampagne uit 1942. Kort daarop werd de 'We Can Do It!'-poster herontdekt door actievoerders van de Tweede Feministische Golf van 1965 tot 1990. De actievoerders gebruikten het als symbool voor wat de actievoerders wilden, namelijk gelijkheid van vrouwen en mannen op de arbeidsmarkt.

Zie ook de tekst ‘We can do it!’ op https://en.wikipedia.org/wiki/We_Can_Do_It!

 

verwante lessen

Login Form