Hoe kunnen we aantonen dat we per jaar meer verbruiken aan hulpbronnen van de aarde dan de aarde in datzelfde jaar kan voortbrengen? En hoe meten we dat verschil? Dat gebeurt door gebruik te maken van het begrip ‘ecologische voetafdruk’. Dat is de ruimte die op aarde wordt gebruikt om één persoon te voeden en te voorzien in al zijn levensbehoeften. Voor elke aardbewoner is op dit moment gemiddeld 1,8 hectare beschikbaar. Maar voor de manier van leven die we nu gewend zijn, hebben we per persoon 2,2 hectare nodig. De ecologische voetafdruk van ieder mens op aarde is dus nu al groter dan de aarde aankan.
Daar komt nog bij dat er grote verschillen zijn per land en regio in de omvang van die voetafdruk. In Nederland is dat 4,4 hectare. Ook in andere rijke landen is de voetafdruk groter dan het gemiddelde van 2,2 hectare. In de armste ontwikkelingslanden is de voetafdruk juist aanzienlijk kleiner dan dat gemiddelde. Die armste landen liggen vooral in Afrika ten zuiden van de Sahara. Het is dan ook niet verwonderlijk dat 10% van de wereldbevolking ongeveer 4/5 van alle aardse hulpbronnen verbruikt. Hoe moet de aarde het opbrengen om voldoende hulpbronnen aan te maken om ervoor te zorgen dat de andere 90% van de wereldbevolking net zo’n hoge welvaart heeft als die 10%? Dan ligt het meer voor de hand dat de hulpbronnen die er zijn, gelijkmatig over de wereldbevolking worden verdeeld. En dan nog is de voetafdruk van ieder mens op aarde groter dan 1,8 hectare. Met eerlijk delen maken we dus nog geen einde aan de roofbouw op de aarde.
We spreken soms ook wel over het begrip 'draagkracht van de aarde'. Dit is het vermogen van de aarde om de wereldbevolking te voorzien van voedsel en andere levensbehoeften. Als we meer dan 1,8 hectare gemiddeld per persoon gebruiken, gaat dit de draagkracht van de aarde te boven.
Uitgebreide informatie over de ecologische voetafdruk is te vinden op www.voetafdruk.eu. Op deze webpagina kun je doorklikken naar een andere webpagina om te lezen hoe je je eigen voetafdruk kunt verkleinen.