In West-Europa, de VS en in andere westerse landen vonden vanaf de jaren ’50 van de vorige eeuw protesten plaats tegen de aanmaak en plaatsing van kernwapens. Die vonden vooral plaats, nadat de regeringsleiders van de lidstaten van de NAVO op 12 december 1979 hadden besloten honderden kernraketten en kruisvluchtwapens met een kernbomkop in West-Europa te plaatsen.
Deze raketten en kruisvluchtwapens hadden een bereik van enkele duizenden kilometers en konden vanuit hun standplaats heel Europees Rusland bereiken. Dat besluit was genomen, omdat de Sovjet-Unie kernraketten aan het plaatsen was op haar grondgebied, die gericht waren op West-Europa. Aan beide zijden ging het om kernwapens voor de middellange afstand.
Zoek naar meer informatie over protesten tegen kernwapens in Nederland aan de hand van de volgende slogans:
- Nee tegen de neutronenbom;
- Kernraketten, nee;
- Alle kernwapens de wereld uit, om te beginnen uit Nederland.
Die protesten tegen kernwapens hielden op na het einde van de Koude Oorlog.
Terzelfdertijd waren er ook films te zien over het uitbreken van een atoomoorlog en de gevolgen ervan. Een beroemd voorbeeld hiervan is ‘Dr. Strangelove’ uit 1964. In 1983 verscheen in de Amerikaanse bioscopen en daarna ook in Europa ‘The Day After’, over het leven, of beter gezegd, het massale sterven na een atoomoorlog. Deze film laat zien hoe het dagelijks leven, voor zover er na de oorlog nog sprake van was, steeds verder ontregeld raakt, naarmate meer mensen door straling ziek worden en doodgaan. Deze film wakkerde de toch al massale protesten tegen kernwapens verder aan en droeg er waarschijnlijk aan bij, dat de Sovjet-Unie en de VS verder werk maakten van het beteugelen van hun wapenwedloop. Bijvoorbeeld door het INF-verdrag te tekenen tegen het plaatsen van kernwapens in Europa voor de middellange afstand.
Massale anti-kernwapendemontratie in Den Haag 1983
Ten slotte zijn er ook popsongs in die tijd gemaakt over (de gevolgen van een) atoomoorlog. Enkele voorbeelden:
- ‘Remember Russia’ door Fisher Z, uit 1978;
- ‘De Bom’ door Doe Maar, uit 1983;
- ‘Dancing With Tears in My Eyes’ door Ultravox, uit 1984
- ‘Four minutes’, een track van het album ‘Radio K.A.O.S.’, door Roger Waters, uit 1987.