Sinds een rampzalige droogte in de Sahel in 1974, die tot grote hongersnood leidde, is de wereld zich meer dan ooit bewust van wat verwoestijning kan aanrichten en daadwerkelijk aan het aanrichten is. Dat is ook te zien bij de Verenigde Naties. Die bewustwording kreeg een nieuwe impuls door een vergelijkbare ramp in Ethiopië in 1984 en bijvoorbeeld ook de droogte en hongersnood in de Hoorn van Afrika in 2011.
Een Afrikaanse landbouwdeskundige omschreef het onderliggende probleem bij dit soort rampen als volgt: “Woestijnvorming is de uitslag op de huid van onze planeet, waar deze verkeerd is behandeld”.
Dit probleem wordt in kringen van de Verenigde Naties bestempeld als een ‘grote bedreiging van de mensheid’. Om de aandacht hierop te vestigen riepen de Verenigde Naties 2006 uit tot Internationaal Jaar van de Woestijnen en van de strijd tegen de Woestijnvorming.
Daar hebben de Verenigde Naties het niet bij gelaten, tevoren niet en ook daarna niet. Ze hebben zich vele inspanningen getroost om verwoestijning, met alle gevolgen van dien, in kaart te brengen.
In 2001 bijvoorbeeld presenteerde de milieuorganisatie van de VN, UNEP, satellietbeelden waarop te zien was dat 90% van de graslandgebieden in het Midden-Oosten verdwenen was.
En in 2005 presenteerde de UNEP een atlas waarin een aantal drastische veranderingen van meren in Afrika te zien was. Het Tsjaadmeer bleek in dat jaar aanzienlijk kleiner te zijn geworden. Ook waren de oevers van het Nakurameer in Kenia ontbost en was langs de oevers van het Victoriameer gedurende de laatste tientallen jaren de bevolking toegenomen.
Veel probleemgebieden liggen met name in de armste ontwikkelingslanden. Naarmate de woestijnvorming toeneemt, neemt ook de armoede en honger in de wereld toe. Land gaat verloren voor de landbouw. Mensen worden gedwongen te verhuizen, omdat het moeilijk leven is in een woestijngebied, en dat leidt vaak tot conflicten. Doordat grote gebieden praktisch kaal worden zal het ecosysteem aarde op niet te voorspellen wijze veranderen.
De Verenigde Naties onderkenden ook dat verwoestijning een probleem is dat niet door landen afzonderlijk kan worden aangepakt. Daarom namen de Verenigde Naties op 17 juni 1994 het Verdrag ter Bestrijding van de Woestijnvorming of UNCCD aan.
Er verschijnen regelmatig, namens de VN, persberichten over oorzaken en gevolgen van verwoestijning en over manieren om die tegen te gaan.