Canadese Inheemse kinderen

Als we het over Indianen hebben, denken de meeste mensen aan Amerika of Latijns-Amerika. maar er wonen ook indianen in Canada. 
Tegenwoordig spreken we liever van inheemse volken of -zoals in Canade ze worden aangeduid- natives.

indianen

Volwassen natives, maar met name inheemse kinderen werden vroeger in Canada niet altijd even netjes behandeld. We staan stil bij tot dan toe weinig bekende zwarte bladzijden uit de geschiedenis van de indiaanse volken in Canada.

 


 

opdrachtWat zijn dat voor een zwarte bladzijden? En waarom spreekt men soms van gedwongen assimilatie1, of zelfs van culturele genocide2?

1) Assimilatie = Volgens het woordenboek betekent assimilatie: het opgaan van individuen en groepen in een nieuwe omgeving. Als we het over natives hebben, betekent assimilatie dat ze hun eigen gewoonten zouden moeten opgeven en de gewoonten van (autochtone) Canadezen zouden moeten overnemen.

2) Culturele genocide = Het een volgens een vooraf opgesteld plan ondernomen pogingen ondernemen om de cultuur van een volk of groep te vernietigen.

En wat doen de Canadese regering en andere betrokken organisaties om met die zwarte bladzijden uit de geschiedenis van de natives in dat land in het reine te komen?

Dat zoeken jullie in deze les uit aan de hand van de volgende vragen:

  • Hoe werden kinderen van indianen gedwongen zich aan te passen aan de Britse of Franse cultuur in Canada en hun eigen cultuur en godsdienst zo veel mogelijk te vergeten?
  • In welke periode vond die gedwongen assimilatie plaats?
  • Waarom waren en zijn nog steeds de Britse en Franse cultuur overheersend in Canada?
  • Hoe is de gedwongen assimilatie in de openbaarheid gekomen?
  • Welke organisaties speelden naast de regering van Canada een rol bij die gedwongen assimilatie?
  • Hoe proberen de Canadese regering en de betrokken organisaties de slachtoffers van de gedwongen assimilatie die nog leven en hun afstammelingen schadeloos te stellen voor de gevolgen van deze assimilatie?

Met de kennis die jullie hierover hebben opgedaan, schrijven jullie in het tweede lesuur een verslag over natives in Canada en de gedwongen assimilatie van hun  kinderen. Zo kunnen jullie het verhaal over deze oorspronkelijke bewoners en het leed dat hen is aangedaan bekend worden aan een breder publiek.

N.B.: In deze les noemen we de oorspronkelijke bewoners van Canada natives, de natives in het noordpoolgebied van Canada Inuit, en de overige natives, First Nations.

 


 

werkinuitvoeringVoor deze opdracht krijg je 2 lesuren de tijd.

Voor deze les krijgen jullie twee uur de tijd. Kijk eerst naar de film in Bron: Sorry.

Daarna neem je de overige bronnen in de les door om antwoord te geven op de vragen in Opdracht. Daar nemen jullie de rest van het eerste uur de tijd voor.
Het is wel belangrijk aantekeningen te maken van de antwoorden die jullie vinden op de vragen van de opdracht. Die hebben jullie weer nodig voor het verslag wat jullie in het tweede lesuur gaan maken.

Het tweede lesuur gebruiken jullie om het verslag te schrijven.

De docent maakt vier groepen, elk van de groepen krijgt een van de volgende thema’s toegewezen:

  • Cultuur en godsdienst van de Inuit en de First Nations;
  • Geschiedenis van de Inuit en de First Nations;
  • Residential schools (kostscholen voor kinderen van Inuit en First Nations)
  • Maatschappelijke positie van de Inuit en First Nations in Canada (kunnen ze nu leven als volwaardige Canadese burgers, net als hun witte landgenoten?).

Dan aan de slag.

Zodra jullie hiermee klaar zijn, bundelt je leerkracht jullie bijdragen tot een verslag. Dit verslag kan op de website van de school gepubliceerd worden of in de schoolkrant komen te staan.

 


 
Kijk naar de YouTube-video ‘Paus zegt sorry tegen oorspronkelijke bewoners van Canada’:

 


 
In het noordpoolgebied wonen de Inuit. Vroeger werden die Eskimo’s genoemd. In de overige delen van Canada wonen de First Nations, meestal in gebieden die hen als woongebied zijn aangewezen, reservaten genaamd. Deze natives werden vroeger gewoonlijk Indianen genoemd.

etnischekaart
De etnische en culturele achtergronden van inwoners van Canada in verschillende deelgebieden

De Inuit en de First Nations hadden en hebben nog steeds hun eigen godsdienst, taal, gebruiken en tradities.

De Inuit bijvoorbeeld hebben een natuurgodsdienst waarin Sedna een hoofdrol speelt. Sedna is de godin van de zee en van de dieren, en in het bijzonder van de zeezoogdieren.

 


 
Vanaf 2000 zijn er massagraven ontdekt met de stoffelijke resten van inheemse kinderen. Die lagen op plekken waar een kostschool heeft gestaan. Die graven waren moeilijk te vinden. Wie er in zo’n graf begraven ligt, is niet na te gaan. Er zijn geen grafstenen te vinden met namen van hen die er begraven liggen. Niemand die in de buurt woont, kan vertellen wie er begraven liggen. In mei 2021 bijvoorbeeld werd er bij de stad Kamloops een dergelijk massagraf ontdekt.

Deze massagraven stammen uit de tijd waarin kinderen uit native families op zogenaamde residential schools, een soort kostscholen, werden geplaatst. Daartoe werden ze bij hun ouders weggehaald. Ze moesten hun eigen taal, godsdienst en gebruiken afzweren en de overheersende Europese cultuur in Canada en de christelijke godsdienst overnemen.

resendantialschoolMeisjes op een residential school

Gestorven kinderen werden ergens in de buurt van de kostschool begraven, op een plek die moeilijk te vinden is. Zo ontstonden de massagraven.
Welke kinderen er stierven op een residential school werd op de kostschool zelf slecht bijgehouden. Of zelfs helemaal niet. Daardoor kregen ouders het niet in de gaten als een of meer van hun kinderen op een residential school waren overleden. Om dezelfde reden is het moeilijk om na te gaan wie er begraven liggen in een massagraf bij een residential school, nadat dat achteraf is ontdekt.

 


 
Residential schools werden opgericht, toe er in 1867 een wet van kracht met de titel Indian Act. In die wet staat dat de natives in Canada zich moesten aanpassen aan de Europese en christelijke cultuur. Toen al vormden mensen van Europese komaf een meerderheid in Canada. Daarom ook werden ouders van kinderen op een residential school niet bepaald aangemoedigd om contact te onderhouden met hun kinderen.

Aanvankelijk was het stichten en beheren van residential schools het werk van de regering. Vooral vanaf de jaren ’20 van de 20e eeuw werkten ook kerken hieraan mee. Die zorgden er met name voor dat kinderen van Inuit en andere natives het christendom werd bijgebracht. Onder meer de Anglicaanse Kerk, de Rooms-Katholieke Kerk en de United Church of Canada stichtten en beheerden residential schools.

Tussen 1867 en 1996, toen de laatste residential school in Canada dichtging, zijn ongeveer 150.000 kinderen uit native gezinnen op een residential school geplaatst.

Tegen het einde van de 20e eeuw keerden kerken in Canada zich steeds meer tegen het idee om native kinderen op hun residential schools om te vormen tot model-Canadezen. Ook de Canadese regering keerde zich tegen deze praktijk. Hoe sterk die afkeer was geworden bij de regering, bleek toen het massagraf bij Kamloops was ontdekt.

nieuweschoolNieuw schoolgebouw van de Kamloops Indian Residential School in Kamloops omstreeks 1950

Premier JustinTrudeau sprak toen van “een pijnlijke herinnering aan een donker en beschamend hoofdstuk in de geschiedenis van ons land.”

 


 
In 2008 bood de Canadese regering excuses aan voor de gedwongen assimilatie van native kinderen op residential schools. Ook liet ze een commissie uitzoeken hoe dat precies in zijn werk was gegaan. Na afronding dat onderzoek omschreef de commissie de onderzochte praktijk als ‘culturele genocide’.

Premier Trudeau vond dat ook paus Franciscus excuses moest maken voor deze ‘culturele genocide’ namens de Rooms-Katholieke Kerk. In mei 2018 riep hij de paus op dat te gaan doen. De paus wilde dat toen niet doen. Die vond dat kerken afzonderlijk verantwoordelijk waren voor de praktijk van gedwongen assimilatie.

Zoals je in de film in Bron: Spijt hebt gezien, heeft de paus later wél excuses gemaakt en een onderzoek naar de gedwongen assimilatie op residential schools aangekondigd. Kijk naar dit fragment uit een NOS-journaal: ‘Paus: misstanden kostscholen Canada waren culturele genocide’:

 Ook wordt nog steeds uitgezocht wat er in het kader van die gedwongen assimilatie is gebeurd. Het gaat er niet om dat daders moeten worden berecht en bestraft, zegt Jeanette den Toonder, een deskundige die veel af weet van Canada en haar geschiedenis, het gaat erom dat de slachtoffers en hun familieleden vertellen wat er is gebeurd, dat hun leed wordt erkend en dat de wonden die ze daarbij hebben opgelopen, kunnen gaan helen.


 
In juli 2022 bezocht paus Franciscus enkele plaatsen in Canada. Hij betuigde namens de Rooms-Katholieke Kerk spijt en maakte excuses voor wat er in de 19e en 20e eeuw is gebeurd met kinderen uit gezinnen van Inuit of van andere natives. Natives werden ook wel First Nations worden genoemd, en nog eerder Indianen.

Die kinderen werden gedwongen zich aan te passen aan de heersende cultuur en godsdienst in Canada. Dat zijn de culturen van Frankrijk en het Verenigd Koninkrijk, de voormalige kolonisatoren van het land.

In deze les ontdekken de leerlingen hoe die gedwongen assimilatie van de kinderen in zijn werk ging, en welke rol de Rooms-Katholieke en andere kerken hierin speelden.

Plan van aanpak
Voor deze les trekt u twee lesuren uit. 

Eerst laat u de leerlingen de video zien in Bron: Spijt. Trek er enkele minuten voor uit.

Daarna laat u de leerlingen in vier groepen de overige bronnen doornemen. Neem eerst samen met de leerlingen de onderzoeksvragen in Opdracht door. Daarmee gaan de leerlingen aan de slag.

Het is belangrijk dat de leerlingen aantekeningen maken van de antwoorden die ze vinden op de vragen van de opdracht. Die hebben ze weer nodig voor het verslag wat ze in het tweede lesuur gaan maken. U trekt voor deze groepsactiviteit het eerste lesuur uit.

In het tweede lesuur maken de leerlingen hun verslag.

Iedere groep krijgt daarbij een van de volgende thema’s toegewezen:

  1. Cultuur en godsdienst van de Inuit en de First Nations;
  2. Geschiedenis van de Inuit en de First Nations;
  3. Residential schools (kostscholen voor kinderen van Inuit en First Nations)
  4. Maatschappelijke positie van de Inuit en First Nations in Canada (kunnen ze nu voortaan leven als volwaardige Canadese burgers, net als hun witte landgenoten?)


Uitwerking
Oorspronkelijk woonden in het huidige Canada de Inuit en de First Nations, ook wel Indianen genoemd. Die hadden hun eigen cultuur, godsdienst, taal, gebruiken en tradities. Vanaf de 16e eeuw vestigden steeds meer Fransen, Britten en andere Europeanen zich in Canada. Die brachten hun eigen cultuur, godsdienst, taal, gebruiken en tradities mee.

Gaandeweg werd de cultuur van deze immigranten dominant, zeker toen Canada een Brits en Frans koloniaal bestuur had. Canadezen van Europese komaf beschouwden de Inuit en de First Nations als onbeschaafd en hun cultuur als minderwaardig vergeleken met die van henzelf. De natives moesten zich maar assimileren aan de dominante Europese cultuur.

Daarvoor voerde de regering van Canada in 1867 de Indian Act in, een wet die voor deze assimilatie moest helpen zorgen.

Vanaf dat jaar richtte de regering van Canada zogenaamde residential schools op. Dat waren kostscholen waar kinderen uit native families in werden geplaatst om opgevoed te worden tot model-Canadezen. Daartoe werden die kinderen bij hun ouders weggehaald. Ze moesten hun cultuur, taal en godsdienst afzweren en zich de Europese cultuur en godsdienst eigen maken. Daarbij werd contact tussen deze kinderen en hun ouders en andere familieleden eerder ontmoedigd dan  aangemoedigd.

Gaandeweg, en vooral vanaf de jaren ’20 van de 20e eeuw, hielpen diverse kerken bij het opzetten en beheren van residential schools. Dat waren onder meer de Anglicaanse Kerk, de United Church of Canada en de Rooms-Katholieke Kerk.

De assimilatie van kinderen op residential schools ging vaak gepaard met mishandeling. Ook werden ze slachtoffer van verwaarlozing. Ten slotte braken er op deze kostscholen soms infectieziektes uit, waar veel kinderen aan stierven. Dit alles zorgde ervoor dat veel van de kinderen hun verblijf op de kostschool niet overleefden.

Kinderen die stierven, werden begraven op een plek bij de kostschool die moeilijk te vinden is. Dat gebeurde anoniem, omdat op de kostschool slecht of helemaal niet werd bijgehouden welke kinderen er precies overleden. Dat had ook tot gevolg dat hun ouders niet op de hoogte werden gebracht, als een of meer van hun kinderen in een residential school waren overleden. zij merkten alleen dat hun kind of kinderen waren verdwenen.

Het systeem van residential schools met de gedwongen assimilatie van native kinderen bleef bestaan tot in 1996 de laatste van dit soort kostscholen werd gesloten. Tussen 1867 en 1996 hebben zeker 150.000 kinderen op een dergelijke kostschool gezeten.

Wat er met verdwenen kinderen op residential schools was gebeurd, werd en wordt nog steeds meer bekend als er op een plek waar een dergelijke kostschool heeft gestaan weer een massagraf met stoffelijke resten van kinderen wordt ontdekt. Pas dan komen ouders en andere familieleden van kinderen, die op een dergelijke kostschool hebben gezeten en zijn verdwenen, er achter wat er met hun kinderen is gebeurd.

Al voordat de laatste residential school werd gesloten, nam bij de kerken en de regering van Canada de weerstand toe tegen dit soort kostscholen en de gedwongen assimilatie die erin plaatsvond. Uiteindelijk namen ze er uitdrukkelijk afstand van, zoals paus Franciscus in 2022 deed namens de Rooms-Katholieke Kerk.

Zowel de Canadese regering (in 2008) als de Rooms-Katholieke Kerk (in 2022) stelden een diepgaand onderzoek in naar de gedwongen assimilatie van native kinderen op Canadese kostscholen. De bedoeling van het onderzoek namens de regering is niet dat daders worden berecht en gestraft, maar dat slachtoffers van de gedwongen assimilatie en hun familieleden kunnen getuigen over wat er met hen is gebeurd. Ze zouden ook erkenning moeten krijgen voor het leed dat hen is aangedaan. Zo hoopt men de wonden te helen die in gemeenschappen van Inuit en First Nations zijn geslagen door de gedwongen assimilatie op residential schools tussen 1867 en 1996. Ook wil men er nogmaals met nadruk op wijzen dat Inuit en First Nations nog steeds niet altijd de kans krijgen om te leven als volwaardige burgers in Canada.

Kerndoelen
36. De leerling leert betekenisvolle vragen te stellen over maatschappelijke kwesties en verschijnselen, daarover een beargumenteerd standpunt in te nemen en te verdedigen, en daarbij respectvol met kritiek om te gaan.

39. De leerling leert een eenvoudig onderzoek uit te voeren naar een actueel maatschappelijk verschijnsel en de uitkomsten daarvan te presenteren.

 


 

  • De leerlingen kennen de begrippen natives, Inuit, First Nations, culturele genocide en assimilatie.
  • De leerlingen kunnen uitleggen hoe kinderen uit Inuit- en First Nationsgezinnen werden omgevormd tot (volledig) aan de in Canada dominante cultuur aangepaste burgers.
  • De leerlingen kunnen uitleggen welke rol de Canadese regering hierin speelde.
  • De leerlingen kunnen uitleggen welke rol meerdere kerken in Canada hierin speelden.
  • De leerlingen kunnen aan de hand van twee gebeurtenissen de periode afbakenen waarin dit proces van gedwongen assimilatie plaatsvond en ze kunnen die gebeurtenissen benoemen.
  • De leerlingen kunnen twee manieren beschrijven waarop de gevolgen van dit assimilatieproces voor Inuit en First Nations aan het licht kwamen.
  • De leerlingen kunnen aangeven hoe zowel de Canadese regering als de betrokken kerken de slachtoffers van het assimilatieproces of de familieleden van die slachtoffers schadeloos proberen te stellen.
  • De leerlingen kunnen aangeven hoe ze kunnen helpen bij het schadeloos stellen van de slachtoffers en hun familieleden.

 


 
De leerlingen hebben de opdracht in de les goed gemaakt als de leerlingen de vragen uit het eerste lesuur zo goed mogelijk verwerkt hebben in hun verslag.

 

verwante lessen

Login Form