Tijdens de Tweede Wereldoorlog waren het dorp Bakkum en het bijbehorende duingebied verboden terrein voor gewone burgers. Het dorp en het duingebied waren door het Duitse gezag tot spergebied verklaart. Dat had niet alleen gevolgen voor mensen die rond het dorp en het duingebied woonden, maar ook voor de mensen die in het spergebied zelf woonden en werkten. Het waren onder meer Nederlandse tuinders, boeren en duinwerkers. Daarnaast waren er veel Duitse soldaten in het spergebied. Die vormden in de duinen een verdedigingslinie die een onderdeel was van de Atlantikwall. Dat was een keten van kustverdedigingswerken die langs de Westeuropese kust liep van de grens tussen Spanje en Frankrijk tot in Noorwegen.
De Nederlanders en Duitsers die in het spergebied mochten het gebied niet zomaar uit. Daardoor leerden ze noodgedwongen met elkaar om te gaan. De Nederlandse bewoners leerden de Duitse niet alleen kennen als bezetters die wreedheden begingen. Ook maakten ze kennis met de menselijke kant van deze Duitsers. Omgekeerd leerden de Duitse bewoners van het spergebied hun Nederlandse medebewoners beter kennen. Ook werden Nederlanders gedwongen om na te denken over wat voor houding ze moesten aannemen tegenover de Duitsers,en omgekeerd.
Hoe ging dat in zijn werk? Dat werd onderzocht door interviews te houden met mensen die tijdens de oorlogsjaren in het spergebied hebben gewoond. Een Duitse soldaat en drie duinwerkers deden aan dit onderzoek mee. De interviews met deze personen zijn te beluisteren en te bekijken op easy.dans.knaw.nl en www.getuigenverhalen.nl.
Na dit onderzoek is een educatieve film gemaakt over hoe het was om als jongere te wonen in Castricum tijdens de Tweede Wereldoorlog. De film is een productie van Caleidoscoop Film.