Actie tegen landmijnen…
De Verenigde Naties streven ernaar om landmijnen de wereld uit te helpen. Enerzijds helpen ze bij het ruimen van landmijnen, anderzijds proberen ze te voorkomen dat er tijdens oorlogen nieuwe landmijnen worden gelegd.
De Verenigde Naties bekostigen het ruimen van landmijnen, de hulp aan slachtoffers van landmijnen en het geven van voorlichting over landmijnen aan mensen die gevaar lopen door dit soort wapens.
Bij dit alles helpen blauwhelmen mee. Dat zijn soldaten die door landen aan de Verenigde Naties zijn geleverd om de vrede te helpen bewaren in gebieden waar kort tevoren een oorlog is beëindigd.
In 1997 hebben de Verenigde Naties een verdrag aangenomen dat landen verbiedt om landmijnen, gericht tegen personen, te produceren, te verhandelen en te gebruiken. In dit verdrag staat ook dat landen die het hebben ondertekend, hun voorraden landmijnen moeten opruimen en hun mijnenvelden moeten vrijmaken van landmijnen. Elk jaar vraagt de VN een rapport over de vorderingen die hierbij zijn gemaakt. Enkele landmijnen-producerende landen hebben inmiddels hun productie en verkoop gestaakt. Ook Nederland heeft dit verdrag getekend.
In 2015 hebben de Verenigde Naties zeventien Duurzame Ontwikkelingsdoelen opgesteld, die in 2030 moeten zijn gehaald.
In artikel 16.4 staat bij deze doelen onder meer wapenstromen aanzienlijk ingedijkt moeten zijn in 2030. Daaronder valt ook het inperken van de handel in landmijnen.
Tenslotte hebben de Verenigde Naties 4 april uitgeroepen tot Internationale Dag van Aandacht voor Landmijnen.
…en voor de emancipatie van gehandicapten
De Verenigde Naties hebben een verdrag opgesteld om de rechten van mensen met een of meer lichamelijke beperkingen te bevorderen, te beschermen en te waarborgen. In 2016 trad dit verdrag, dat de naam ‘VN-verdrag handicap’ heeft, in Nederland in werking.
De tekst van het verdrag draait om:
- toegankelijkheid van woningen, openbare gebouwen, en andere openbare voorzieningen;
- persoonlijke autonomie, en
- volledige deelname aan de maatschappij.
De overheid van elk land die dit verdrag heeft getekend moet daar aan meewerken door middel van beleid en wetgeving. Hoe de overheid dat kan doen om de positie van gehandicapten te verbeteren, geeft het verdrag aan.
Het verdrag heeft ook een Engelse naam, Convention on the Rights of Persons with Disabilities, of kortweg CRPD.
Het verdrag handicap bepaalt onder andere dat mensen met een of meer lichamelijke beperkingen recht hebben om zelfstandig te wonen, naar school te gaan, te reizen met het openbaar vervoer, hun stem uit te brengen tijdens verkiezingen of aan het werk te zijn. Wat dat alles betreft mag het in de praktijk niet uitmaken of je een beperking hebt of niet. In Nederland moeten gemeenten, provincies en het Rijk zorgen dat dit wordt gerealiseerd.
Het verdrag zegt ook dat mensen met een of meer beperkingen zelfstandig besluiten moeten kunnen nemen, bijvoorbeeld over geldzaken of over de vraag waar zij willen wonen. Zij moeten daarbij hulp krijgen als zij daartoe niet helemaal zelf in staat zijn.
In oktober 1992 werd door de Algemene Vergadering van de VN de Internationale Dag voor Mensen met een Beperking ingesteld. Die valt elk jaar op 3 december.