Mijnenruimers dragen schoenen en kleding die bestand zijn tegen ontploffende landmijnen. Bij het zoeken worden vaak metaaldetectors ingezet, apparaten die metalen voorwerpen onder de grond helpen vinden. De meeste landmijnen bevatten metaal. Maar niet elk signaal is raak: met een metaaldetector vind je ook metaalresten als spijkers, blikjes, enzovoort.
Als de metaaldetector iets vindt, prikt de mijnenruimer met een prikstok in de grond. Als de stok een hard voorwerp raakt, gaan ze na of het een landmijn is. Is dat het geval, dan markeren ze de plek waar de landmijn ligt.
Mijnenruimers gebruiken soms honden die de grond afsnuffelen. Deze honden hebben geleerd geuren van springstoffen te herkennen. Soms vindt een hond een landmijn, dan weer een niet-ontplofte granaat of een ander stuk munitie.
Andere mijnenruimers halen de gevonden landmijnen of munitie weg en maken deze onschadelijk. Dat kan door ze te laten ontploffen op een afgelegen plek, zodat niemand gevaar loopt.
Soms worden andere dieren dan honden gebruikt, varkens, ratten en zelfs honingbijen en sluipwespen.
Zo maken mijnenruimers ieder een strook van een meter breed vrij van landmijnen. Maar het kost een mijnenruimer al gauw een dag om een strook van enkele meters lang af te werken. Vergeet niet dat het heel moeilijk is om geconcentreerd te blijven. Na elk half uur moet een mijnenruimer verplicht een pauze nemen.
Mijnenruimers gebruiken soms voertuigen om snel gangen in mijnenvelden vrij te maken. Deze voertuigen verwijderen planten en woelen de bodem om, zodat de mijnen vrij komen te liggen. Soldaten kunnen met hun voertuigen via die gangen door de mijnenvelden rijden.
Omdat die machines niet alle landmijnen kunnen opruimen, lopen soldaten nog steeds kans op een ongeluk met een landmijn. Een plek helemáál vrijmaken van mijnen kan nog steeds alleen met prikstok, metaaldetector en met dieren.