Lagelonenlanden - wat doen de vn?


Al vanaf de oprichting van de Verenigde Naties onderhandelen hun lidstaten met elkaar over het opheffen van belemmeringen bij hun onderlinge handel. Invoertarieven moesten met wederzijdse instemming omlaag en andere beperkingen moesten worden afgebouwd of afgeschaft. Deze onderhandelingen mondden in 1995 uit in de oprichting van de Wereldhandelsorganisatie WTO. Deze organisatie streeft ernaar dat alle aangesloten landen zonder al te veel belemmeringen handel met elkaar kunnen drijven. Door het vrijmaken van de handel werd het voor textielbedrijven lonend om hun productie naar lagelonenlanden te verplaatsen.

Daarnaast houden andere VN-instanties zich met de arbeidsomstandigheden in lagelonenlanden bezig. De redenen daarvoor zijn divers. In lagelonenlanden zijn de loonkosten vaak laag, omdat er (heel) weinig gelet wordt op veiligheid van de werknemers. De organisatie van de VN die daarop toeziet is de Internationale Arbeidsorganisatie ILO.

iloILO bevordert ook de participatie van vrouwen in de ondernemingsraad van bedrijven. De vrouw op de afbeelding bedankt
haar collega’s die haar in de ondernemingsraad hebben gekozen 

Kinderarbeid komt ook veel voor in lagelonenlanden. Hier proberen de ILO en het VN-kinderfonds Unicef paal en perk aan te stellen.

Ten slotte is er het VN-Milieuprogramma UNEP dat erop toeziet dat bedrijven in lagelonenlanden maatregelen nemen om vervuiling van lucht, water en bodem te beperken. Vaak kunnen die bedrijven zich wat dat betreft het een en ander veroorloven, omdat er in hun land van vestiging geen strenge milieueisen aan hun werk worden gesteld of dat ze makkelijk wegkomen als hun werk niet aan milieueisen voldoet.

 

verwante lessen

Login Form