Lang geleden werd Egypte geregeerd door een farao (koning). In die tijd geloofden de Egyptenaren dat je na je dood met je lichaam en al naar het hiernamaals ging, als je goede dingen had gedaan. Wie slechte dingen had gedaan en daar nooit berouw over had gehad, bleef niet bestaan na de dood.
Voor de reis naar het hiernamaals kregen doden voedsel, kleding en andere zaken mee die ze nodig zouden hebben. Die gingen mee het graf in. Ook zorgden de Egyptenaren ervoor dat de lichamen van de doden in goede staat bleven. Dat deden ze door de lichamen te balsemen en in linnen te wikkelen. Zo maakten ze de lichamen tot mummies. Dat was dan nodig voor het leven na de dood. De mummies werden in een rijk beschilderde en gebeeldhouwde doodskist geplaatst.
Ten slotte werden de doden en hun spullen bijgezet in een graf. Farao’s lieten voor zichzelf een piramide met grafkamer bouwen om daar begraven te worden. De piramides en graven kwamen bij elkaar te staan in dodensteden. De grootste dodenstad, met de piramiden van Gizeh, ontstond bij Memphis, een stad bij de plek waar nu Caïro ligt.