Ik en mijn prothese - bron: slachtoffers

 

Kinderen spelen graag. In een land waar oorlog is geweest, kan dat gevaarlijk zijn,  met name als er tijdens die oorlog landmijnen zijn gelegd. Daar trappen kinderen makkelijk op, bijvoorbeeld als ze een bal achterna rennen die buiten het speelveld terechtkomt. Of ze zien een landmijn voor iets anders aan en pakken hem op.

Dat overkwam Abdi en Khadra. Ze zijn broer en zus. Hij is negen jaar oud, zij is veertien. Ze wonen in Dhubato, een klein dorp in Somalië (Oost-Afrika). Beide kinderen waren op de geiten bij het huis van hun ouders aan het passen. Khadra zag iets uit de grond steken. Ze dacht dat het een thermoskan was en riep haar broertje. Terwijl hij naar haar toe kwam lopen, raakte ze de ‘thermoskan’ aan en die ontplofte.

landmijn

Hun moeder hoorde de ontploffing en kwam naar buiten rennen. Met de hulp van enkele dorpelingen werden Abdi en Khadra snel naar het Berbera-ziekenhuis gebracht, enkele kilometers verderop. Khadra verloor beide armen en werd blind. Abdi verloor vier vingers en raakte zwaar gewond aan een van zijn ogen.

Kinderen worden ook slachtoffer van een landmijnen zonder er zelf op te staan of er een aan te raken. Dat ondervond een meisje dat in Colombia (Latijns Amerika) woont en Claudia heet.

Ze doet haar verhaal vijf jaar nadat ze haar vader verloren had en haar moeder en zijzelf gewond raakten. Ze kan het zich nog herinneren alsof het de dag tevoren gebeurd was. Ze was met haar vader en moeder naar de markt geweest. Ze wilden met de bus naar huis gaan. Maar ze hadden pech, want de bus reed die dag niet. Dus zijn ze naar huis gaan lopen. Haar moeder was bang om in de berm van de weg te lopen, omdat daar veel ongelukken gebeurden met mijnen. Ze drukte Claudia en haar vader daarom nog eens op het hart om op de weg te blijven. Toen opeens hoorde Claudia een vreselijke knal…  Het was een ontploffing en er was heel veel stof. 

Haar vader was bovenop een mijn gestapt. De moeder van Claudia was helemaal in paniek. En al snel bleek dat haar vader het ongeluk niet had overleefd. Claudia en haar moeder waren zo bedroefd dat zij hun eigen verwondingen niet eens voelden. Maar toen haar vader eenmaal begraven was voelden zij de pijn des te meer. Niet alleen van de wonden die inmiddels behandeld waren, maar ook van het gemis.

verwante lessen

Login Form