Vaak zijn het minderheden die in de knel komen als zij hun feesten willen houden. Het Nederlandse ministerie van Buitenlandse Zaken heeft eens hierover gezegd op een webpagina:
“Minderheden onderscheiden zich onder andere door religieuze of culturele kenmerken van de meerderheid. Vaak zijn minderheden het slachtoffer van onverdraagzaamheid en discriminatie”.
Minderheden kunnen bijvoorbeeld inheemse volkeren zijn, de oorspronkelijke bewoners van een land of streek. Denk bijvoorbeeld aan Indianen in Noord- en Zuid-Amerika of aan Aborigines in Australië. Zij worden door nieuwe(re) bevolkingsgroepen nogal eens achtergesteld.
Daarom hebben de Verenigde Naties op 13 september 2007 de VN-Verklaring over de Rechten van Inheemse Volken aangenomen. De titel van deze verklaring spreekt voor zich. In deze verklaring wordt duidelijk gesteld dat inheemse volken gelijk zijn aan alle andere volken. In artikel 12 van de verklaring staat onder meer het volgende:
“Inheemse volken hebben het recht hun spirituele en religieuze tradities, gebruiken en ceremonies te openbaren, uit te oefenen, te ontwikkelen en te onderwijzen”.
En hoe zit het dan met mensen die uit andere landen die naar Nederland zijn gekomen en hun eigen godsdienst hebben meegebracht? Daar hebben de Verenigde Naties een andere verklaring voor gemaakt. In Artikel 18 van die verklaring staat dat iedereen recht heeft om een eigen godsdienst te hebben en te beleven. Dat staat in de Universele Verklaring van de Rechten van de Mens uit 1948.