Een magneetzweeftrein zweeft door middel van een magnetisch veld boven een baan. Deze techniek wordt in het Engels aangeduid als 'magnetic levitation', magnetische opheffing of kortweg maglev.
De magneetzweeftrein werkt met hele grote elektromagneten. Deze zitten zowel onder de trein zelf als in de baan. Een magneet heeft twee uiteinden. De Noord- en Zuidpool. Als je twee magneten bij elkaar houd merk je dat ze elkaar óf aantrekken óf afstoten. Een Noord- en Zuidpool bij elkaar trekken elkaar aan en twee dezelfde polen bij elkaar stoten elkaar af.
Met dit aantrekken en afstoten van twee magneten kun je allerlei dingen doen. Bij een magneetzweeftrein (zie afbeelding) zitten de magneten onder de baan omdat dit handig is. De trein zit als het ware om de baan geklemd. Door een boel hele sterke magneten van verschillende polen, die elkaar afstoten, zweeft de trein.
In beweging zetten is ook makkelijk: je laat een paar magneten in de baan van pool verwisselen (door de stroom de andere kant op te laten lopen) waardoor ze elkaar beginnen af te stoten. Doe je dit aan de achterkant van de trein, dan duw je de trein weg. Zo werkt dus een magneetzweeftrein.
De techniek van de magneetzweeftrein stamt uit 1935 en staat op naam van de Duitse ingenieur H. Kemper. De uitvinding van de magneetzweeftrein door H. Kemper in 1935 zou nooit hebben kunnen gebeuren zonder het werk van Nikola Tesla eind 19e eeuw. Tesla is de uitvinder van onder andere wisselstroom en de elektromotor.
De Transrapid is ontwikkeld door Siemens in Duitsland. Sinds eind 2003 zweeft de trein in China van het centrum van Shanghai naar de luchthaven van Shanghai.
In Lathen in Duitsland, vlakbij de grens met Groningen werd in 1987 een spoorbaan aangelegd voor een magneetzweeftrein. Daarna vonden proefritten met deze trein plaats op de spoorbaanbaan. Toeristen mochten mee aan boord tijdens die proefritten. Daar is het bij gebleven; op 31 december 2011 werd de baan gesloten.
In Nederland is ook gedacht aan een magneetzweeftreintraject. Er zijn plannen gemaakt om een verbinding te maken van Amsterdam door de Flevopolder en de Noordoostpolder naar Friesland en Groningen. Daar zal aansluiting moeten volgen naar Hamburg en Berlijn in Duitsland. Die plannen zijn (nog) niet uitgevoerd want het uitvoeren ervan is duur.