Als je het hebt over wat 'typisch Nederland(s)' zou zijn, kom je al heel snel uit bij 'stereotypen'. Een stereotype is een vast beeld van iemand of van een groep mensen dat niet (helemaal) klopt met de werkelijkheid. Of hooguit voor een deel. Van Nederlanders wordt gezegd dat ze allemaal fietsen, op klompen lopen, van tulpen houden, achter dijken wonen, kaas eten en coffeeshops bezoeken. Je snapt dat dit inderdaad behoorlijk overdreven is.
Stereotypen worden soms vooroordelen. Dus als er mensen zijn die zeggen te weten wat typisch of écht Nederlands is, kun je dat het beste met een flinke korrel zout nemen. Het maakt dan niet uit of een Nederlander dat zegt of iemand die niet uit Nederland komt.
Bovendien: wat mensen typisch aan Nederland vinden, verandert soms. En daarmee ook de kijk op de wereld. De wereld van jouw ouders of grootouders zag er, toen die nog jong waren, toch weer heel anders uit dan jouw wereld nu.
Daar staat tegenover dat er net als vroeger veel dijken zijn in Nederland. Op het platteland in Nederland zijn de afgelopen tientallen jaren steeds meer huizen en andere gebouwen te vinden. Toch kun je net als tientallen jaren geleden het woord ‘platteland’ nog steeds letterlijk nemen. Anders gezegd: het platteland is de ajfgelopen tientallen jaren even plat gebleven. Rivieren als de Waal en de IJssel stromen nog steeds door dit 'laagland'. Toch ziet dit laagland er niet meer zo oneindig uit als toen de dichter Marsman, die leefde van 1899 tot 1940, de eerste regels van onderstaand gedicht schreef:
"Denkend aan Holland
zie ik brede rivieren
traag door oneindig laagland gaan".
Ook stadsgezichten met oude huizen en grachten bepalen voor een deel hoe anderen naar ons kijken. Dat is in de afgelopen eeuwen niet veranderd. Het is dus zeker raadzaam om in je beschildering/collage ook landschapsbeelden op te nemen.