De vroedvrouw Hanna van de Voort en de ondergedoken Nijmeegse student Nico Dohmen wisten in 1943-1944 123 joodse kinderen uit Amsterdam te laten onderduiken in Tienray en omringende buurtgemeenschappen in Noord-Limburg. Veel (katholieke) gezinnen kregen er ineens een broertje of zusje bij. Hoe was het om plotseling je ouders te moeten delen?
Negen van hen zijn geïnterviewd en vastgelegd in Getuigen Verhalen (http://getuigenverhalen.nl/projecten/herinneringen-aan-mijn-amsterdamse-zusje-broertje). Zij vertellen over wat ze hebben meegemaakt en hoe het met hun pleegbroertje of -zusje is afgelopen. Eén joods pleegkind (Max) vertelt over zijn eigen ervaring als onderduiker in (Blitterwijk bij) Tienray. Delen uit de interviews, het gesprek met Max en beelden van de locaties waar joodse kinderen werden ondergebracht zijn verwerkt in de documentaire 'Mijn naam is Max'.
De documentaire en de interviews zijn de basis van deze les, aansluitend bij het Erfgoedproject van CMO in opdracht van het ministerie van VWS.