Een concentratiekamp is een kamp waar mensen, meestal onder militaire dwang, bijeengebracht worden. Er waren in de Tweede Wereldoorlog meer dan 1600 concentratiekampen, verspreid over heel Europa.
De term 'concentratiekamp' is een verzamelnaam. Deze kampen waren niet allemaal hetzelfde en ze hadden verschillende functies. We noemen de drie belangrijkste functies:
1) Verzamel- en doorgangskamp
De naam zegt het al: hier werden mensen bij elkaar gebracht en daarna doorgestuurd naar andere kampen. Kamp Westerbork in Drenthe was echt een verzamel- en doorgangskamp: in dit kamp kwamen meer dan 100.000 Nederlandse joden terecht; ze werden een tijdje vastgehouden totdat ze werden doorgestuurd naar andere kampen, zoals Auschwitz of Dachau. In dit kamp is Anne Frank vastgezet, totdat ze met een trein naar Auschwitz en later naar Belsen-Bergen werd gebracht.
Kamp Westerbork
2) Werkkamp
Ook die naam zegt duidelijk wat mensen er hier moesten doen: werken. In de kampen moesten vooral joodse gevangen werk verrichten voor de Duitsers onder slechte omstandigheden. Er waren in Nederland tientallen werkkampen. Deze werkkampen lagen voornamelijk in de provincies Drenthe, Overijssel, Gelderland en Groningen. De bekendste is werkkamp Herzugenbusch in Vugt.
Kamp Herzogenbusch
3) Vernietigingskamp
Vernietigingskampen hadden als doel om zo snel mogelijk mensen te vermoorden. Bij het vermoorden van mensen werd in de Tweede Wereldoorlog gebruikt gemaakt van gifgas. De vernietigingskampen werden daarom soms ook wel gaskampen genoemd.
De toegang tot Auschwitz-Birkenau