Om oorlog uit te bannen
Op 26 juni 1945 ondertekenden 51 landen het Handvest van de Verenigde Naties. In het Handvest staan doelen omschreven die moeten worden behaald om de wereld te bevrijden van oorlog. Belangrijk hiervoor is dat de landen zich economisch en sociaal goed ontwikkelen.
Daarom is in het Handvest de volgende tekst opgenomen:
“B. Hoofdstuk IX Internationale economische en sociale samenwerking
Artikel 55:
Met het oog op het scheppen van een sfeer van stabiliteit en welzijn, nodig voor het onderhouden van vreedzame en vriendschappelijke betrekkingen tussen de naties, welke zijn gegrond op eerbied voor het beginsel van gelijke rechten en van zelfbeschikking voor volken, bevorderen de Verenigde Naties:
a. hogere levensstandaarden, volledige werkgelegenheid en voorwaarden voor economische en sociale vooruitgang en ontwikkeling;
b. oplossingen voor internationale economische en sociale problemen, problemen van gezondheidszorg en aanverwante vraagstukken, alsmede internationale samenwerking inzake cultuur en onderwijs; en
c. universele eerbiediging en inachtneming van de rechten van de mens en de fundamentele vrijheden voor allen, zonder onderscheid naar ras, geslacht, taal of godsdienst.”
Vliegende start voor hulporganisatie
Vanuit het streven naar meer internationale economische en sociale samenwerking, besloten de Verenigde Naties in 1962 het Wereldvoedselprogramma WFP op te richten. Die organisatie zou de eerst aangewezene zijn om voedselhulp te verlenen bij rampen en hongersnoden. Eigenlijk zou het WFP in 1963 aan de slag gaan en dan 3 jaar lang haar werk doen. Het liep echter anders, en daar hebben in 1962 en na 1966 veel mensen in ramp- en conflictgebieden die kampen met voedselgebrek, profijt van gehad.
In 1962 kwam de organisatie al drie maal in actie. Ze bood noodhulp in Thailand, nadat een orkaan in dat land grote verwoestingen had aangericht. Ze deed hetzelfde, toen een deel van Iran getroffen was door een zware aardbeving. In beide gevallen bestond de hulp deels uit verstrekken van voedsel. Ten slotte bood de organisatie hulp aan tienduizenden mensen die uit Algerije waren gevlucht tijdens een oorlog die Algerijnse rebellen tussen 1954 en 1962 voerden tegen het Franse koloniale bestuur van het land. Toen die oorlog was afgelopen en Algerije onafhankelijk was geworden, keerden die vluchtelingen terug naar hun land. Ze ontdekten dat hun woningen waren verwoest. De organisatie-in-oprichting bood hen tijdelijk onderdak in tenten en daarnaast ook voedselhulp.
Zoals gezegd, bleef de organisatie, die in 1963 haar huidige naam kreeg, ook na 1966 actief. Het is uitgegroeid tot een van ‘s werelds grootste humanitaire hulporganisaties. Ook steunt het WFP ontwikkelingsprojecten ter bestrijding van armoede.
Uiting van het WFP op sociale media tijdens wereldvoedseldag 2015
De organisatie krijgt vrijwillige bijdragen van VN-lidstaten en andere donoren en roept mensen op om haar te helpen.
Lees meer over het WFP op ‘Our Vision: five steps to Zero Hunger’ op https://www.wfp.org/zero-hunger. Zero Hunger, ofwel alle honger de wereld uit, is namelijk het tweede van de zeventien Duurzame Ontwikkelingsdoelen die de VN in 2015 hebben aangenomen en wil behalen in 2030.